Na een prachtige zwangerschap en de komst van ons gezellig en gezond kindje was het heel moeilijk te plaatsen wat er niet helemaal klopte. Want iets klopte niet. Maandenlang leken fysieke complicaties de meest waarschijnlijke oorzaak van dit ongrijpbaar naar gevoel. Na die te hebben uitgesloten begon het te dringen. “Ik zit écht niet lekker in mijn vel.” Meer woorden dan dat kon ik er niet aan wijden. Een logische oorzaak ontbrak er ook. De naamloze zwaarte had zijn weerslag op ons huwelijk, mijn energieniveaus en ons sociale leven. Ik kon niks hebben.

Na 9 maanden kwamen we via een anecdote over een familielid een term tegen. De symptomen waren raak en het kwartje viel. Ik had een postpartum depressie. Met verbijstering over hoe dit mij was overkomen en de opluchting dat we eindelijk wisten wat er aan de hand was, kon ik aan de slag. Dat wou ik graag mét God doen. We hadden Caroline als tip gekregen via vrienden en ik ging met haar in gesprek.

In meerdere sessies hebben we de zee aan onderdrukte gevoelens uitgepakt die achter mijn depressie lagen. De heftige bevalling en complicaties waren de laatste druppel geweest, maar ik was anders vroeg of laat waarschijnlijk toch mezelf tegen gekomen in hoe ik gewend was om te gaan met mijn emoties. Het was confronterend en mooi, maar vooral bevrijdend. Dat de emoties en ervaringen ook in gebed en belijdenis bij God worden gebracht maakt het niet alleen helend voor ziel, maar ook geest.

De voortgang was ook elke traan waard. Van kleine stappen zoals “Ik heb nu ook goede dagen”. Naar weer “lekker mezelf” kunnen zijn. Daarnaast heb ik de gereedschappen gekregen om in de toekomst beter met mijn emoties om te gaan. Caroline is wijs, doortastend, empathisch en assertief. Ik ben enorm dankbaar voor haar als counselor.